VALS GİBİ

Dilber sultanın günleri olurdu on beş günde bir.Yaşlılar evi ,naftalin kokusu ,beyaz sabun kokusu eşliğinde ; kurabiye ,likör,sigara (öküz kızacak şimdi gene sigara diye ne diyeyim onda fuck -buddy bende sigara..alışın artık) ikramıyla…
Misafirler gelmeden önce, zaten yüzyıldır hiç bi şekilde yeri değişmeyen mobilyaların, nazik nazik tozu alınır, dantellerin inci beyazı olup olmadığı kontrol edilir, yemek masasının üzerine beyaz servis porselenleri, gümüş kaplama çatallar, likör bardakları ve nane likörü servis edilecek orjınal bi sürahi konur ve bu sanki ilk kez yapılıyormuş gibi özenle ve heyecanla yapılırdı. Oradan kaçmak isterdiniz. Sabah okuldan gelmiş olmanın, ödevlerini erkenden bitirmiş olmanın ve gidecek bir yer olmayışının olumsuz etkisiyle kalmaya da mecburdunuz.
Suratsız suratsız yardım ederdim. Hayır, sanki çatallar aynı hizada olmasa yemek yenmeyecek. Öyle bir intizam öyle bir düzen…
İlk gelen hep Makbule Teyze olurdu.Ayakkabılarını çıkarır çıkarmaz,çantasından çıkardığı Osmanlı işlemeli papuclarını giyer,kalın bacaklarının üzerinde dizlerinden aşağı doğru sallanan şalıyla ,aheste aheste yürürdü.Hayalimde çoğu kez “ Kontes” olarak düşlerdim onu.Hepsinin bir kalıbı vardı gözümde."kontes makbule".)))büyük bir şatoda yaşıyordu,hizmetçilerini azad etmiş ,eve kapanmış,şövalye olan kocasının ölümünün ardından onun yasını tutuyor,kendini evine kapatıyor,arada bir geceleri elinde şamdanla ormana gidiyordu.Hayale bak!!!!
İçeri girer girmez, mis gibi acıbadem kurabiyesinin kokusunu alır
_Döktürmüşsün yine Dilber Sultan, derdi.

Dilber sultan kendinden emin,elinin her değdiği şeyin lezzetinden emin,misafirlerinin beğenisinden emin,bir yandan mütevazi tavır ,diğer yandan gurur..
Kimse gelmeden dedikoduya başlarlardı:
_filancanın oğlu ,Amerika’ya gitmiş ti ya hani ,ecnebi bi kızla evlenmişti ,ayrılmışlar.. çocuklar annede kalmış..Katolik olarak yetişirler alimallah..tüh tühhhh..
-Fahriye hanımın kızı...kendinden 25 yaş büyük patronuyla evlenmiş.ayol para içindir ,Fatma Girik gibi kız,hömücük adamla ne işi var.hııhh..

birazdan kapı çalmaya başlar sırayla.yavaş yavaş geliverirler.kapıdan karşılamaya başlarım bende.hepsi kokoştur: ))içeri girmeden yanaklarımdan bi sıkarlar ,"aaaa nasılda büyümüşş..bu kız gün geçtikçe babasına benziyor ...aynı üzüm gözler.."aptal ve sahte bi gülümsemeyle KARŞILAR onlar içeri girerken hayalim sinyal vermeye başlardı: fahriye teyze meğerse eskiden bacı kalfaymış.ince hastalığa tutulmuş hanımı için sevdiceği ile aralarındaki iletişim kablosu görevindeymiş..hayalime çok gülerdim ..:)))
Nezahat Teyze ise bundan önce ki yaşamında anaç bi tavuktu muhtemelen.Poposunu bi sağa bi sola ağır ağır çevirirken birazdan yumurtlayacak gibi dururdu.içlerinde bir tanesi bile 50 yaş altı olmayan bu kokonalar grubu, hiç beklemediğiniz sohbetlere girerlerdi.çoğunun gençlik maceraları ,şehrin sayılı esnafları tarafından nasıl da kesildiklerine ,nasıl da göz süzdüklerine ,nasılda istenip te verilmediklerine dayanırdı.sonra uzun süren evlilikleri ve yeni yetmelerin üç beş yılda yaptıkları evliliklerin mukayesesini yapar,nelerden fedakarlık yaptıklarından dem vururlardı.en sevdiğim bölüm gençlik aşklarını anlattıkları bölümdü.uzaktan uzağa sevmeler,taşların altına mektuplar koymalar..gümüş ayna,köstekli saat hediyeler:))
Yemek içmek muhabbeti bittikten sonra, dedikodulardan, mahalledeki asayişin berkemal hale gelmesinden hemen sonra, birbirine yakın koltuklardan dolayı daireymiş hissi veren salona geçilir, herkes yerine oturur, nane likörü ve acıbadem kurabiyesinin olduğu tabaklar, yüzüklü peçeteler alınır, peçeteler dizler üzerine serilir en sevdiğim bölüme geçilirdi.
Derin iç çekişlerle başlardı anılar.Tam ortaya bağdaş kurar otururdum ,ellerim yanaklarımda, dirseklerim bacaklarımda..Masal dinler gibi dinlerdim.Sonra bana yönelirler ,hayatın engin tecrübelerinden dem vurarak tavsiyelerde bulunurlardı:
—bak kuzucuk. Zamane aşkları yalan aşklar. Kendini öyle sakla ki sana değsin
Sakladığına değsin sevdiğin.(ne kadar tuttuğum tartışılır:)) )
—evlilik kutsal bir emanet gibidir.koruyacak gücün yoksa emanete talip olma..
Sıra makbule teyzeye gelince ağızlıkla içtiği sigarasından nefes çeker, hayatımın tavsiyesini verirdi:

“evde aşçı, muslukçu, tamirci, çamaşırcı, çocuk bakıcısı, ütücü, terzi, acil durumlarda doktor, banyo günlerinde masör, geceleri yatağında fahişesi olucan adamın.”

Ahaaa..hayatın sırrını paylaşmışta unutulmadan not almam gerekirmiş gibi herkes yüzüme bakardı onaylayarak onu..
Bi kere kendimi erkeğe sunulmuş hediye paketi gibi hissederdim, bozulmama yeterdi bu. İçeriğindeki hizmet anlayışı canımı sıkardı. Sonra şuh kahkahalar atılır, salonun etrafını yedi kez dolanırdı bu kahkahalar. Bir anda hepsini kocalarıyla sevişirken hayal ederdim. iğğğğ… Berbat bişeydi bu. Hele bizimkileri..olamazzz.dünya kanunlarına aykırı olmalı.belli bir yaşın üzeri sevişemez..sevişemez değil mi?.

Onlar evlerine dönerken öpüşüp koklaşırken, yanaklarımdan mıncırlarken ben hala onları çıplak hayal ediyordum. Bir taraftan iğreniyordum hayalimden.

Ne kadar haklı olduklarını bilemiyorum.belki de haklılar..yani erkekler konusunda fazla şanslı sayılmam .oğlumun babası ile yaşanmış kısa ama mutlu bir dönem vardı..Tavsiyelerin uygulamaya döküldüğü bir dönemdi ve haklılığı sanırım kanıtlanıyordu.Ama ortada çocuğun varlığı söz konusu olunca ,yapmak istediği çok şey olduğunu ,daha çok genç olduğunu düşünen sevgiliyi de azad etmek gerekiyordu. Sanırım bu konuda da başarılıydım.

Bu öğleden sonra ofise acıbadem kurabiyesi getirdiler..Acaba bu mu ,bu koku mu hatırlattı her şeyi yine : )))))))


Hatıralarım yılgınlık verdi değil mi? Ama beynimde bir yerleri tetikleyen uyarıcılar nedeniyle zaman içinde yolculuklar yapıyorum ,iki ileri bir geri : vals gibi…..