ÇİVİ

genç yaşta anne olmanın tek faydası pek yaşlanmıyorsunuz..daha doğrusu bekar anne olmanın faydası galiba.....yooo,sakın boşanmaya kalkmasın kimse çünkü zor bi durum...
oğlumla karşılıklı bi tartışma gecesi yazıyorum size..karşılıksız bi tartışma olur mu bu ne saçma bi cümleydi böyle..bi ilk değil saçma cümleler kurmam bunu da biliyorum neyse...
beyefendiye göre kusurluyum..öfkeli bana..işte genç yaşta anne olmanın zorluklarından bir demet...

herkesin bizi sevgili sanmasından yakınmaya başlamıştı paşamız zaten ..ama bu benim suçum değil..hormonal bi irileşmeyle boyum kadar olunca adam,insanların
-annen mi..neeee.üvey mi?
demesi canını sıkmamalı..napim ..
ev tutarken kimlik gösteriyoruz.ama soyisimlerimiz farklı.şüpheli gözlerle bakıyorlar.kimlikteki anne adı nedeniyle ikna oluyor gibiler .fazla benzemıyoruz da ben daha esmerim.okulda öğretmenleri şok yaşıyor.uzaklık nedenıyle okulunu değiştirdik artık hep benim yanımda.diğer okulu elbette daha kaliteliydi.ama daha pahalıydı ve uzak olması nedenıyle sıkıntılar yaşıyorduk.çok güzel bi çocuk olması beni yolculuk yaparken tedirgin edıyordu.en son yanına oturan bi sarhoşun ısrarcı tavrı nedenıyle yola gidip gelmesi korkuttu beni..bakmayın boyum kadar olsa da yaşı daha küçük.o nedenle şehirler arası yol yapması korkutucu geldiğinden artık hergün yanımda ...aynı şehirdeyiz artık..yeni öğretmenleriyle tanışmaya gelmeme pek bozuldu.adamların sahiden annesi misiniz,öz annesi misiniz soruları sinirini bozuyor.
hele toplantıya gittiğimde
-efenin ablası sınız herhalde
-hayır annesiyim.
-olmaz öyle şey ..5 yaşında mı doğurdunuz bu çocuğu
diyen ve topalntıyı etrafımda çeviren öğretmenine ben de sinir oldum açıkçası ve hak verdim oğluma.bi kaç ergen arkadşının da
-anneye bak yaaa..
demesi neticesinde kavgaya girmiş olması da okula gitmeme kararımı büyük ölçüde etkiledi tabii..

tartışma konumuza gelince
-birini seç..ya anne ol,ya bekar bi kadın
-ama ben ikisideyim
-hayır öyle değil işte.anne olmaya karar verdinse anne gibi ol..
-nasıl yani ne gibiyim ben
-anne gibi ol..anneler böyle giyinmez..üniversiteli kızlar gibi giyinme mesela..şu saçların...kes şunalrı ya da topla..
-ama ben böyle seviyorum.
-offf anne ..uzlaşamayacağız senınle..
-anne çizmesi giyin..etek giyme pantolon giyin..hele kısa etek kesinlikle giyme..
-noluyor sana ..içinde bi kıro mu yatıyor senın.
-kıro değil mii..çünkü pardon biz newyork da yaşıyorduk..iç anadoluda değil.
-iç anadolu da dikkat ediyorum zaten..ve pek çok kadın böyle giyiniyor.
-kim mesela anne ..evet göster bana..kim mesela.ahmet in annesi böyle mi giyiniyor..ya da necatinin..
-ahmetin annesi ellisinde.necatinin de öyle...biliyor musun senin arkadaşların genelde ailelerinin en küçük çocukları.yani otuzunda filan doğurmuş anneleri onları.inan bana onlarda benim yaşımda bu şekilde giynıyorlardır.
-hiç sanmıyorum anne.sen abartmayı sevıyorsun.insanların sana bakması hoşuna gidiyor.herkes seni beğenince egon tavan yapıyor.sence senin kaşını gözünü mü beğenıyorlar bunalr.noluyor yani erkekler sana bakınca..ha..ne istiyorsun sen.beni düşünsene..senınle yürümek istemıyorum artık.salak gibi durayım mı sana bakanlar olunca..
-bana haksızlık ediyorsun..lafını bilmıyorsun.kimsenın bana bakması umrumda değil benim.sadece sevıyorum takmayı takıştırmayı.kilo verdim daha dinç oldum.yıllarca spor yaptım .napiim böyleyım .neyı değiştirmemi istiyorsun.
-anne beni anlamıyorsun.erkek olman lazım anlamak için.




nerde yalnış yaptığımı bilmıyorum.empati kuramıyorum.anne nasıl giyinir bilmıyorum annem olmadı hiç.büyükannemle büyüdüm o da kalın kışlık döpiyesler giyerdi.uzun elbiseler..pantolon giydiğini hiç görmedim.abartılı taktığını da ..çünkü o büyükanneydi.yani kır saçlı buruşmuş yüzlü..yani kırkıma gelince bende toplarım saçlarımı filan..ne bileyım daha klasik giyinirim belkı.45 lere kadar yaşarsam ceket filan da giyerim.kaşe giyerim ne bileyım..ben kimsenın bana bakmasını sağlamaya çalışmadım.bana haksızlık edıyorsun.

sankı sevgilimle tartışıyorum..onun asık yüzünü anlamaya çalışıyorum.sanki cinayet işlemişim ya da hafifmeşrepmişim gibi davranması o kadar moralimi bozuyor ki..gurur duyar sanmıştım..
-gurur duyarsın sanıyordum.genç ,bakımlı hayata karşı neşeli bi annem var dersin sanıyordum.
- bi kız çocuğu olsaydım belkı de derdim anne..ama ben erkeğim..sen de bunu anlamıyorsun.
sınıf arkadaşlarım bile senın yanında teyzem gibi kalıyor.
-genç kaldığım için özür dilerim oğlum.
-anlamıyorsun değil mi..dramatize etmelisin zaten.beni suçlu hissettirmelisin.bence özür dilemek istiyorsan genç kaldığın için değil,anne olamadığın için özür dilemelisin.......




söylenebilecek en ağır sözdü.."anne olamadığın için...."

olamadım demek..ve bunun sebebi bi kaç tüylü mont,üç beş bluejean,ya da etek boyum..
hani dünyanın en iyi annesiydim bana hayrandı...

sustuk...yüksek gerilim hattı odamızdaydı..ya da turkcelin baz istasyonu..hem radyasyon yayıyor hem çekim gücü 4 çeker bi şekilde ne kadar negatif enerjı var odamıza çekiyordu o an..
ağlamak istemıyordum .çünkü oğlumun karşısında ağlamam ben.zavallı,aciz ezik anne...olmak istemem.

-keşke...keşke şöyle yaşlı,akça pakça bi anne olsaydın.ben okula giderken arkamdan dua okuyan ne bileyim sırtımı sıvazlayan...allah zihin açıklığı versin evlatçığım diyen..akşam gelip dizine yatacağım..kandırmanın kolay olduğu..ağzımdan çıkan her cümleye kuran sözü gibi inana bi anne..

-.....

-susma..çünkü sustuğun zaman vicdan azabı çekmıycem..çünkü haklıyım..kendine gelmen için bunları söylemem gerek..

-......

-peki sus..canın nasıl isterse..ben leventlere gidiyorum anne.daha fazla kalbini kırmak istemıyorum.ama bil haklıyım.

-bekle burda.
-nereye gidiyorsun..
-sana bekle dedim.

odama gittim.on dakıka sonra döndüm..
-dışarı çıkarken şunları çöpe bırak...
-ne bunlar.
-dışarı çıkarken bunları çöpe bırak tamammı..şimdi git..yalnız kalmak istiyorum.
-anne.
-efe..şimdi git...

...
...
...
montunu giydi.bi köşeye oturdum..hadi çıksın artık..çıksın ki zor tuttuğum gözyaşlarımı bırakayım.çık hadi çık..
kapıya yöneldi.eline tutuşturduğum kocaman renkli çöp poşetini kaldırdı..kapıyı açtı.döndü
-ne var bunun içinde..
-onun içinde senın annen var efe..çık şimdi..

hızla odama yürüdüm..kapımı kilitledim..yatağıma geçtim.laptopumu kucağıma aldım...blogumu açtım..dış kapının kapanma sesini duyar duymaz da ağladım biraz..sonra da yazdım işte..unutmamak için konuşulanları sıcağı sıcağına..

bi tek eşofmanlarımla kaldım şimdi..hiç kıyafetim kalmadı.yarın ne giyicem ben.....
"anne olamadığın için....." beynime çakılmış koca bi çivi gibi......
keşke bi tarafıma bişey splasaydı....bu kadar acımazdı....