ikinci perde

evet..zorlu bi dönem geçiriyoruz.kıyafetlerimi çöpe atsın diye eline tutuşturduğum o günü hatırlıyorum..en son o gün yazmışım ..o günden sonra da gerginlik devam etti..kıyafetlerimi atmadı elbette..ama ben de bi hafta boyunca onun görebileceği her yerde eşofmanlarla gezdim..burnuma kadar kapalı fermuarları ,ayaklarımda kalın terlikler saçlarım bi topuzla tutturulmuş ve sıfır makyaj..elbette depresyonda bi kadın gibi görünüyordum-belki de öyleyimdir.-
konuşmadık...dertleşmedik.özür dilemedi ..eve gelip sadece köpeğine seslendi:
-naber maya..
başka ses soluk yok.
ben de o gelir gelmez elimde sarelle kavanozunyla bağdaş kurmuş şekilde oturduğum tv karşısındaki koltuktan kalkıp,doğruca yatak odama gittim kapıyı kapadım.
mutfakta onun için hazırladığım tek kişilik yemek haricinde pek hizmet ettiğim de söylenemz.
3 gün dayandı..3 .günün sonunda geceyarısı sevgilisinin kapısına dayanan aşıklar gibi kapıma dayandı..
-açsana bi dakka kapıyı
-...
-annee.hadi çocukmusun sen ya
-....
-anneeeeeee

uzatmak istemedim fazla.
-uyuyorum ,diye seslendim sadece kapıyı açmadan.
-anne konuşalım.
-ne konuşacağız..yine hoşuna gitmeyen nedir.yine neyi yapamıyorum.nefes almam da mı yalnış yoksa.
-annee.histerik davranıyorsun ve abartıyorsun.
-öyle mi..
yerimden kalktım.abartıyorum ha....kapıyı sadece yüzüm görünecek kadar araladım:
-sana evlat olmayı beceremıyorsun,deseydim ne hissederdin.
-annee..
-yoo tartışma yaratmaya çalışmıyorum .soruyorum sadece.evlat olamıyorsun,benim istediğim gibi değilsin.giyiminden utanıyorum,konuşma şeklin,alışkanlıkların arkadaşlarımın çocuklarına benzemıyor.onlar gibi değilsin deseydim.
-senin bi arkadaşın yok.çocuğu olan ve benle kıyaslayabilecceğin çocuğu olan hele hiç yok.yalnız ucubenin tekisin sen anne.
-saptırma konuyu..deseydim bunları ne hissederdin.
-çok üzülürdüm heralde.
-başka.
-üzülürdüm dedim ya anne.
-başkaaa?
-utanırdım..senin beni haketmediğini filan düşünürdüm.seni..ne bileyim dövmek filan isterdim heralde.nefret ederidm senden ,evlatlık verirdim seni..
-şebekleşme ciddi bi soru bu..
-anne ..çok üzdüm seni biliyorum.çok özür dilerim.söylediklerimden dolayı.özellikle...
-özellikle ne..
-özellikle hani sen anne değilsin iyi değilsin filan gibi..
-tam olarak şöyle..anne olamadığın için ...böyleydi galiba
-evet onun için de ayrıca ...öyle demek istemedim.çok özlüyorum seni anne.hiç üzmek istemıyorum.ama erkeklerin sana kız gibi bakmasını istemıyorum.kıskanıyorum.sen erkekleri tanımassın.onlar..yani erkekler tuhaf.yani sana seni düdüklemek ister gibi bakmaları zoruma gidiyor.anlasana ya.neyim ben.erkek mi tavuk mu.nasıl bi erkek annesine iç geçirilmesine tahammül eder.
-bunun için beni mi suçluyorsun
hayır değil elbette.sadece senın de farkına varmanı istiyorum.18 ysşında değilsin.ne sanıyorsun sana bakıp aşık olucaklar pembe panjurlu evde senınle evlenmek mutlu bi evlilik sürdürmek mi isteyecekler.senınle beraber olmak isteyecekler sadece keyfi.o bakışları görmeye katlanamam ağız burun dalarım anne ben.sen de daha dikkatli olsan.
-.....

oğlumu anlıyorum aslında.hak da verıyorum.elbette bi erkek gibi düşünemıyorum ama ergenlik çağında bi delikanlının annesini namusu gibi görmeye başlaması ..ee yani türk çocuğu ne de olsa.türk erkeklerinde böyle değil midir.anne kutsaldır,anneye saymak sövmek kavga sebebidir.daha anne gibi olmam gerekir benim de .ama onun da benim yaşlı bi anne gibi davranamayacağımı anlaması gerekır.

-bak...senı utandırmak istediğim son şey benim.senı üzmek hele asla...ama bu benim.ben bu kadaraım.olmadığım gibi davranmamı rol yapmamı bekleme benden.hayatım boyunca hissetmediğim erkek baskısını bana kurmaya çalışma.bazan insanları görmemeli,duymamalısın.bunu öğren...tamam kabul,senin çevrene çok girmemeliyim ,daha ustruplu davranmalıyom.ama naparsam yapayım bu gibi durumlarla karşılaşabilirsin.her seferinde beni mi suçlayacaksın..beni değiştirmeye mi çalışacaksın..benden nefret mi edeceksin.bana öfke mi duyacaksın..ya da beni incitecek misin.anneliğime mi dayandıracaksın konuyu...bunu kaldıramam ben.psikoljısı çok yerinde biri değilim ben efe..senin üzerine kurduğum bi dünyam var evet.ama bununla beraber bi hayatım var.yarım yamalak saçma sapan.gerçekten bir yetişkin olduğunda anlayacaksın beni aslında nelerden feregat ettiğimi ya da nelerden mahrum kaldığımı..sevmek ,aşık olmak sevilmek istiyorum ben de.bi adam olsun yanımda sığındığım konuştuğum.pek çok konuda ihtiyaçlarım var senın bunu anlaman imkansız belkı de.ama var..ve ben sırf senın annen olduğum için kendime emniyet kemeri takıyorum zaten.fren sistemim de muhteşem çalışıyor buna inanamssın..hatta..hatta çok değil kısa süre önce istanbula gidip ,artık istanbulda olan ,çok da merak ettiğim birini köşeye sıkıştırıp karşısına çıkamyı düşünmedim değil,hem de nasıl bilemezsin,ama durdum...sırf senın annen olduğum için hemde ..bundan fazlasını yapamam efe...

-tamam anne..özür dilerim.seni çok sevıyorum.

ee..napsaydım..gururlu bi şekilde hayır ,kırdın ben çek cezanı mı deseydim..en doğrusu bu olurdu.kapıyı yüzüne kapayıp iyice üzülmesini kahretmesini sağlamak.....vay beee..

ama..ama..ammaaaann beee yapamam ben bunu..elbette hemen salya sümük oğluma sarıldım..hayalleriniz yıkılmış olabilir.güçlü kararlı sandığını pene nin aslında tirt olduğunu bilmek bazı bünyelere ağır gelebilir anında sayfayı terkedebilirsiniz bile ..ama napim ,çok sevıyorum eşşek sıpasını.öyle kapı önüne konmuş köpek yavrusu gibi bakmasına dayanamadım sarıldık hemen.yanımda uyudu biraz.arkadaşları duysa alay konusu olur.bu yaşta yanımda yattı yani.konuştuk dertleştik biraz.çocukluğumdan söz ettim ona.hatırladığım kadarıyla annemden..büyükannemden.kendi bebekliğinden..babasından..alperden ..evet alpere konu nasıl geldi bilmem ama,alperin hayranı benim oğlum.
-alper abiyle evlensen belkı mutlu olurdun.
-alper abinin sevgilisi var
-bence o seni sevıyor
-bence sen fesatsın.

..
böyle işte bilog..anormal kutup soğuğu ve dizim boyundaki kar nedenıyle moralsiz ve motivasyonsuz olduğumdan pek yazamadım.işler de sıkı.eve gelince de internette ders çalışıyorum.ders....:)uzaktan eğitim diye bişey var bilirsiniz.bu yıl uzaktan öğrenci oldum ben de .ingiliz dili ve edebiyatı öğrencisiyim artık..çoktan beri istiyordum ama ekonmık koşullardan dolayı pek mümkünatı yoktu..şimdi biraz var ..projeleri o kadar yazdık çizdik bi işe yarasın.ikinci üniversitemi masa başında okumak kötü tabi.ama iğrenç değil.şimdilik biraz daha edepli takılıyorum,dışarı çıkmıyorum-çıkamıyorum-çok soğuk çünkü.bi takım gelişmeler yok değil.anlatırım bi ara.hepinizi sevıyorum..kimseniz artık:)