penelope hatıra sandığından

(nasılsa burda 4 yaşında ..koymamda sakınca yok de mi:) )

yeni bir haftaya yine yeni umutlarla başladım efem..yenilenmiş bir ben .
demek isterdim bunu..:) ama aynı ben yine ,değişen bişey yok..

Oğlum geldi ,gelir gelmez de atladı tepeme ..yani ,devasa bişey olmuş .güneşten kızarmış biraz.yanamamış, kızarmış garibim.sarı kedim..içeri girer girmez atladı boynuma çok özlemişiz birbirimizi..koklaştık..boynundan koklamamdan hep rahatsız olmasına rağmen bu kez izin verdi..yalnız, dostlar, bebek kokusu gitmiş sıpanın.herif oluyor galiba..:(

onunla ilgili çok anı biriktirmeye bakıyorum..
size de olur mu -yani çocuk sahibi olan okuyucuya soruyorum- hani büyüdü bambaşka bişey oldu ya oğlum,ona bakarken o küçük halini, emekleyen ,acıklı gözlerle suratıma bakan halini çok özlüyorum..sanki o artık yok..kayboldu./ayy burnumun direği sızladı şimdi../onun biçimindeki değişiklik sadece gözlerinde kendini kaybediyor.hala o ilk karşılaştığımız anda bana bakan gözler..

Bana :
-eee..sen nasılsın neler yaptın ben yokken ..toparlandın mı?.
deyişi bile iyi hissettiriyor. Kafanızda canlandırın: koltukta yan yana oturuyoruz, bana bakıp sorusunu soruyor. bi an kafamdan geçen şu:
"ühüühhüühüü..oğluuuumm .neler oldu biliyo musun ..ben ..sen yokken ..oo..buu şu..bııdıd ..bıdııı ..bıdııı ..G. aradı ..acıttı içimi..ben ...her gün boğuluyordum işte..seni özledim..alex hastalandı..veterineri bana asılıyor..ben ...üühüüüüü ooğluuumm.."
demek..ama sadece ona bakıp:
"hiiç..hiiç..koca bi hiç..eee..nasıl geçti tatilin sen ondan bahset "
demek oldu.
bazan içimde” Mrs. Hyde” yaşıyor sanıyorum..ve hatta eminim buna..dışımdaki “doktor ceykıl” her şeyi kamufle etese de bi şekilde içimdeki varlığı beni rahatsız ediyor.tımarhaneye yatıcam entel dantelin yanına..

Oğlum çok küçüktü. Unutmuşum benden istediklerini almayı:
-off anne ne çok unutuyorsun.
-haklısın .doktora mı gitsem acaba..
-git bence..
-yaşlandığımda alzaymıırr olucam galiba..herşeyi unutucam.hatta seni de..sen kocaman adam olursun.beni de kliniğe bırakırsın..arada ziyarete gelirsin ben de "amcaaa bana çikulata alll" derim sana../üzgün bi sesle/
oğlum ellerinin arasına alıp yüzümü bana acıyarak bakardı:
-anneciiimmm..
Ben de benim için üzüldüğünü düşünerek ona sarılırdım
-bitaneciğğğiiimm.
ama asıl vuruşunu yapardı sıpa:
-anneciiiğğğiim.lütfen bi çocuk daha doğur..benim işim olur gücüm olur .her dakka gelemem ki..o alsın çikulatanı..

anında sarılmayı kesip “yürü git sıpaa “,derdim ..erkek milleti işte bu yaşta bile romantizmin içine etme yetenekleri gelişmiş..


bi keresinde de / o zamanlar alex, hatice ablanın kedisiydi..anlatmıştım burda hatice ablayı../ çok fazla istiyordu evcil hayvanımız olsun diye..ben öğrenciydim.hayat zordu .zaten oğlanı hatice ablaya bırakarak yük oluyordum.bi de köpek /kedi gibi bi canlının sorumluluğunu veremezdim..alex mi?.alex evet kedi kendisi .ama kendini lord sanıyor.o zaman da öyleydi.hatice ablanın ,tekerlekli sandalyesinde ,sanki doğduğundan beri öyleymiş gibi duran annesi ,alex i kucağına alır ,öyle beraber pineklerlerdi.bu da küçük bir erkek çocuğu için gerekli aksiyonu sağlamıyordu.o koşturan bi köpek, bi at, hatta bi aslan istiyordu evde..
alamayacağımızı ona izah ettiğim gün baş kaldırdı ..eylem yaptı..konuşmama ,yemek yememe eylemi.hakkını her defasında lokavt etsem de direnişi güçlüydü. biz de şartlarını konuşmak için uzlaşma yoluna gittik.sonuçta hatice abla sendikasının bi üyesiydi bu çocuk..
-eylemi bitirmek için ne istiyorsun?
-annee. Sana 3 hak veriyorum
-neymiş onlar
-1.ya eve bi hayvan alırsın
2.ya bi çocuk doğurursun
3. ya da
-ya da?
-ya da sen hayvan olursun...

hiç düşünmeden kabul ettim .
-kabul ediyorum ..hayvan olucam..

Ertesi günden itibaren okuldan eve döner dönmez kapıda
-yupppiiiii hayvanım geldiiiii..köpeğğiiimm geldii..
diye karşılandım.bi anne için korkunçtu tabii.kitaplarımı çantamı kapıyı açan Hatice ablaya verip ,içeri dört ayak giriyordum.yerlerde sürünüyordum bi de tasma yapmış sıpa.üstünde kont yazıyor:))bari kontes yazsa daha az onur kırıcı olur..yerde dolanıyorum .oda beni sürüklüyor.bana top filan atıyor yakala oğluumm..bi de oğlum..ben kız köpeğim deyince itiraz ediyor .konuşma sen ..hayvanlar konuşmaz..
usanana kadar koşuşturuyorduk. Yerlerde dolanırken hatice ablanın tekerlekli sandalye müdavimi kokoş annesinin -birbirimizi hazzetmezdik, babasız çocuk dünyaya getirdim diye düşünürdü- ayakları dibine geldiğimizde, terliklerini havaya doğru kaldırır
-hhoooşşşttt.piss köpekkk..git burdaaan..
der ..ben de ona doğru hırlardım ,sürüklenirdi kaça kaç ..sanki gerçek köpeğim:)

Ertesi gün eve geldiğimde
-vuuuuuu..yaşasıııınnn hayvanım geldiiiii..kedim geldiiii..
der,kedi yapardı beni.adım tekir filan olurdu..

bu iş taaa ki o güne kadar sürdü..

o gün kapıyı açar açmaz
-vuu huuuu..hayvanım geldii..eşeğim geldi deyince bitti bu oyun..istifa ettim..
günlerce güldük benim kapıdaki halime..sınavlarımın başladığı dönem ,zaten kendimi eşek gibi hissediyorum.bi de bunu evde yaşamak zor geldi:)))

alex le idare eder olduk.bi kaç balık aldı .cennet papağanı aldık bi ..ama hala aklı bi rot köpekte ..bu kış alırız muhetemelen.


yanii..onla ilgili sevimli hatıraların şimdiden hatıra sandığında birikiyor oluşu gözümü korkutuyor.büyüyor..”seneye bunla gezme ,sevgilin sanacaklar “diyor insanlar.

Aynı hatıraların onun kafasındaki şekli nasıl kim bilir. O hangi yönünü hatırlıyor.
annesinin her gün istediklerini almayı unuttuğunu hatırlıyor olmalı.bilmiyor annesi öğrenciydi yol parası olmuyordu bazan yürüyordu okula:) ev kirası ,okul harcı kitap defter ,aidatlar,yakıt ,çocuk..bunları hatırlamayacak..hatırlayacağı : annem o kadar unutkandı ki kaykayımı alması 2 ay sürdü..her gün unuturdu:))

"hayvan almamak için kendi hayvan olmayı kabul etti ..oysa ki hayvan severdir annem yahu...yine de inat etti.."
Annesinin başka bi canlıya bakabilecek ne zamanı ne onun giderlerine ayırabilecek ekstra bi bütçesi vardı... Bunu bilmeyecek. Hatırlamayacak."

yani farklı taraflardan aynı anılarla beslenip biriktireceğiz..
kocaman olmuş halini görünce aklıma bunlar geldi..


yazıyı bitirmeliyim ..zira şu an gözümde canlanan görüntü hareket etmemi engelliyor:
“daha kucaktaki bi bebekken ellerini öpüp okula gidiyorum..küçücük parmaklarını açıp bana doğru atılıyor yanaklarından yaşlar akıyor peşimden ağlıyor…basamaklardan koşarak iniyorum ..kulağımda bütün gün yankılanacak sesi…”