dem..

okuyup yırtıyorum içimdeki yazıyı...
sonra başka bi sayfa çevirip
tam da okuyacakken
birden ..aniden ..
yırtıyorum yine..buruşturup atmak yetmiyor
dönüp tekrar okumamak için ,
alıp özenle düzeltmemek için,
kim yazdıysa bu yazıyı sayıp sövüp(!)
buruşturup
üzerine tükürüp....
sonra basamaklarına takılıp çok kere düştüğüm
ama her seferinde
son hamle sayesinde ağız burun patlatmaktan kurtulduğum
merdiven boşluğunda buluyorum kendimi.
boşluktayım
ama düşmüyorum :
"asılı kaldım bir ipin ucunda"
dediği gibi şairin...
neyi, niye bu kadar düşündüğünü bilmeyen histerik tarafıma
"yalnızlığın tadını çıkar " fısıltısıyla teselli verirken,
ışıkları gözümü kamaştıran küçük sarı yıldızın
gözkırpar haline gülümüyorum.
sonra kalkıp uyumaya gidiyorum ..
ellerim ceplerimde...
ve avucuma gelen bumburuşuk kağıdı saklamaya çalışırken kendimden..
hani yırtmıştım ben onu.(!).
yalancı ben.........