ZAMAN VE DİĞER HERŞEY

Aslında bazan zaman giderek uzuyor.hele böyle anlarda uykun varken çalışıyorsan yani..yani aslında yaşamaya değer çok şey var da sen hiçbirinden faydalanmak istemiyor gibiysen hani..zaman uzuyooor uzuyoor..saatler nasıl bir buhrana sürüklüyor anlatamam. bazan da koca bi gün sadece "an "dan ibaret hissediyorsun. enteresan bi kimyamız var bizim. doğaüstü güçlere olan ilgisiyle sevdiğim ve inanmak için canımı vereceğim düşüncelerle dolu biri bana " bu hayata tekrar tekrar geliyoruz. önceden yarım kalmış bi meseleyi çözmek için .." demişti..öyleyse bile tekrar tekrar dünyaya geldiğimde o mesele her ne ise hatırlamıyorum ki onu ..yine aynı hataları yapmaya devam edip duruyorumdur belki.hayır hatırlasam,hemen çözerim problem değil..ama hatırlamıyorum ki.bu da ne demek ..şu demek ben daha çooook kere gelir giderim bu dünyaya..değişen bişey olsa bari..bi daha ki sefere böyle çokk mutlu olsam,acayip sevilsem sevsem..hatta böyle çorap değiştirir gibi sevgili filan değiştirsem önceki hayatlarımın acısını çıkarsam diyorum..ama nerde azizim nerde..bak söyluyorum bi daha ki hayatımda karşılaşırsak kesin yine aynı rahibe teresa hallerimde olucam..antisosyal depresif kişilk yapıştı yakama anasını satayım.. efe den ayrı kalmak uzun süre beni çökertti.onun büyümüş olması geleceğini planlamış ve o doğrultuda gidiyor olması hep hayal ettiğim şeydi.ne olduysa hayalime kavuştuktan sonra oldu..bomboş kaldım.sanki bitmişim amacım kalmamış gibi..ilk günlerde ağlak mualla gibi dolanıyordum evde..dolanmak mı dedim ben..yatıyordum battaniyeyi üzerime çekip ağlamalı filmler açıp, yanımda bi kutu mendille.kapıcı, aidatı almaya gelince, sırtımda battaniyeyle kalkıp açıyordum kapıyı; kızarmış bir burun, karmakarışık saçlar, elimde mendil..her seferinde kapıcımız İsmail abi -vah vah..o kadar gençti demek. -kim ismail abi.. -ölen. -hangi ölen -bu kadar ağlamısın kızım kesin biri öldü. -kız kansermiş meğerse ismail abi..çocuk da nasıl sevıyordu bilsen. -yakının mı. -yok değil. Amerikalı onlar. -nasıı? -filmdeki oğlanla kız.walk to remember.. izledin mi sen..ona ağladım da. -allah sana akıl fikir versin kızım ne diyim sana ben.onlar filim gerçek olmuyo ki..o kız kanser filan değil yani anlıycaan. -hadi ya..ya ismail abi iyki geldin bak boşa ağlamışım ben. -eh ehhe ehhe..okumuş etmiş kızsın böyle şeylere de kanıyorsun ya hay allah müstakını..ehe ehh ehhh..hadi iyi günleeer sana..eh ehh he filmmiş....gerçek işte..gitti işte gerçekten ben burda böyle yapayalnız kaldım demi sonuçta... böyleydi il günler.çocuğu sıkmamak için ilk günden evine filan gitmedim tabi.4 tane ev arkadaşı var.eğlenıyorlardır.her akşam arıyor neyse ki.yoksa hepten.. sonra alışıyorsun..nasılsa alışıyor insan. ilk ziyaretine 1 ay sonra gittim.evi kontrole.cuma akşam çıktım yola gece ordaydım.ama yanına uğramadım tabi..sabah gider kahvaltı hazırlarım diye düşündüm .hem süpriz yaparım hem daha çok vaktimiz olur.hem de biraz eve alışveriş yaparız.uyuyamadım bi türlü.elim telefona defalarca gitti.sanki sevgilimle buluşucam:) sabah tabi erkenden kalktım.süslendim püslendim oğlum beni çökmüş görmesin.gidip biraz kahvaltı alışverişi yaptım.bi doysun çoluk çocuk..sonra kaldıkları eve gittim.3.katta kalıyorlar oraya çıkana kadar alt katta karşılıklı iki kapının önünde konuşan iki teyzenın baışlarına tabii maruz kaldım. -öğrencilere mi kızım. -hm..evet -erkek öğrencinin evine gidiyorsun kız başınla.korkun da mı yok.ayıp kızım ayıp.analarınız babalarınız sizi okula yolluyor okuyun da adam olun diye..yazık yazık -oğlumun yanına gelıyorum teyze.orda kalanlardan biri benim oğlum.onu ziyarete geldim. -ayol sen çocuksun koca herifler nasıl oğlun olmuş. -oluyor işte bazan.görüşürüz.iyi günler. ne kadar suratsız memnuniyetsiz teyzeler bunlar . heyecanla kapıyı çaldım.zile basıyorum kapıyı vuruyorum açan yok.telefon edıyorum açmıyor.delirdim..en sonunda eller ayaklar çizmeler derken açıldı kapı.yarıçıplak bi oğlan gözlerini oğuşturarak saçları sanki elektriğe çarpılmış gibi ne var ya noluyor sabah sabah diyerek açtı kapıyı. -efe evde mi.annesiyim ben. -ne teyze bi dakka.abla..şey bi sanıye..bi dakka.teyze aman abla bi dakka. kapıyı kapadı..sesini duymak için kapıya yapıştım tabii.. -şşş.efe kalk olum annen mi ne biri gelmiş..kalksan kapıda bi kız var..annemiş.s..tın olum kalk.. ortalıkta bi gürültü .cam sesleri..poşet sesleri..koşuşturmaca..mırıltılar..toparlanmalar -efe aç ..baskına gelmedim açsana ulan...... ay bu ne çirkinlik inanamıyorum.oğlum kapıyı açtı .. -napıyosun ya burda sen. -duruyorum .sen -yok yani neden aramadın arasan gelirdim .şeydi de dün arkadaşlar burdaydı bizde kaldılarda kalabalıktı da.dur bekle de üstümü giyeyim de çıkalım da.. -nasıl bi konuşma şekli bu.da.. de...da..de..noldu kız mı attınız naptınız eve eşeşk sıpaları -yooookk daha ne anne..yuuuh yanii..anne eeehh be anne ..nerden de çıkardın..yani peess.. -içeri giricem bakayım şu odana bi. -anne bi sürü çocuk var ya olmaz olmaz dur da ben bi giyineyim de geleyim de.. -eeeee. da de da de..saçmalama efe..girdim bile. çöplük..ev değil çöplük ..çöplük değil çöp konteynerinin içi.çöp konteynerinın içi değil çöpün kendi..ifade edemıyorum..bi taraftan beni odasına götrüyor bi taraftan ayağıyla önüne çıkan şeylere vuruyo aa bu da şolmöuş burda düşmüş. aaa bu da kaldırmamış bizim arkadaş şapmış burda şaapmış bunun da burda ne işi varsa şoolmuş demek akşam şapınca buraya şolmuş. -efe..... -efendim -sus. -tamam mutfakta apar topar toplamaya çalıştıkları şeyi buldum sonunda tezgahta ne varsa büyük boy bi çöp poşetine boca etmiş balkona koymuşlar.anladığım kadarıyla akşam alem yapmışlar rakı şişeleri meyveler kuruyemiş elma salata..bişeyler vra.salonda bi masa var üstüne çaşaf örtmüşler kaldırdım bardaklar kurumuş yemekler salatalar patlıcan kızartma bilmem ne.. -anne akşam içtik de biz. -aferin olum. -valla ilkdi.kutlama yapıyorduk okulda şey olmuştu.iyiydi .bizde kutlayalım dedik hem yarın tatil uyuruz akşama kadar diye.valla çok içmedim ben .zaten çabuk da çarptı beni midem filan bulandı.yattım ben hemen. -tamam.git yat..şimdi saat 1.30 da görüşürüz. -nıye.noldu ki..gidelim de kahvaltı yapalım anne -git yat.1.30 da kalk duş al ... -sinirlendin mi -git yat 1.30 da kalk duş al -annem kafayı yedi geçmişler olsun. bütün kapılar kapalı.kimse kapısını açmıyor.mutfağa girdim tabi..iğrenç bi mutfak..2 saatimi aldı temizlemek.sadece mutfağı..salonu da şöyle bi toparladım.efe kalktı sessiz sessiz.yanıma geldi sarılacakken elimde çatalla -git duş al dedim gitti tabi sesi de çıkmıyo garibimin..girerken de -annemin içinden çaki çıktı ya.. diye diye söylendi. sonra çıktı.arkadaşlarını kaldırdı.hepsi ağzını gözünü yıkayıp düzelip gelmişler.hiç biri konuşmuyor tabi..kahvaltıya oturduk.kimsede ses yok..biri kazara "oooo süper olmuş yaaa" diyecek gibi olunca efe hemen kaş göz susss diyor. kahvaltı bitti hepsi toparlıyor . teyze sen otur aman abla otur sen.efe annen çok gençmiş.teyze..aman abla ellerine sağlık.teşekkür ederiz. efenin kedi gibi suçlu suçlu ve masum duruşu içimi yaktı.çok özledim de zaten.ama bunlar gençlikte olur.her ne kadar çok öfkeli görünsem de kendimi hatırladım.onun o mahcup hali sarılıp öpme isteğimi depreştirdi.sokuldu hemen yanıma -anne ben çok özledim seni -yalancı -valla bak şimdi anladım çok özlemişim ben de seni çok özledim sıpa. oğlumla sarmaş dolaş geçirdim o günü. ve kabullendim büyüdüğünü benim bir zamanlar yaşadığım keşifleri yaşayacağını ve bir daha asla o küçük sevimli dizimin dibinden ayrılmayan oğlan olmayacağını..o an oğlum kollarımdayken geçmişteki oğlumu küçük oğlumu çok özlediğimi hissettim.içime acı çöktü bi an .oğlumu ,o çocuk halini bir daha asla göremeyeceğimi onu sonsuza dek kaybettiğimi hissettim.evet efe ömür boyu yanımda olacak.her zaman mutlu olsun dilerim hep birlikte olucaz. ama biliyorum ki artık o küçücük ellerini öptüğüm,bensiz dünyanın duracağını zanneden çocuk yok..buna alışmak zaman alır sanmıştım..ama eve döndüğümde yaptığım ilk şey battaniyemi kaldırmak oldu..hayatıma kaldığım yerden devam etmeliyim ..insanların sevdikleri şeylerle geçirecek sonsuz bi zamanı yok..herşey bitiyor yahut boyut değiştiriyor.zaman..değerlendirmesi en zor şey geçip gidene kadr kıymeti de yok.., çıktım depresyondan işte ..zaten tanıdık ya bu depresyon bi çıkıyorum bi bakmışsın girmişim yeniden ..aramızda samimiyet var sorun olmuyor..ama şimdilik çıktım..